دانشور خوانی(!) تقریباً تمام شد. "شهری چون بهشت" هم مجموعه داستان خوبی بود، بعضی از د استان ها خیلی قوی و تاثیرگذار و بعضی عادی بودن. اما خبری از کار ضعیف نبود. از عباس معروفی جایی خوندم که نویسنده نباید بزنه وسط هدف، این کار را خواننده باید انجام بدهد. داستان های دانشور دقیقاً همین معناست. قدم آخر درک داستان را خواننده باید برداره. از نظر زمانی هم این مجموعه قبل از "به کی سلام کنم" نوشته شده. ولی من از این یکی بیشتر لذت بردم.
اولین کتاب دانشور یک مجموعه داستانِ که خود نویسنده گویا راضی به چاپ مجدد نشده و دیگه هم پیدا نمی شه. ولی وقتی دنبال کتاب هاش می گشتم برخوردم به کتابی به اسم "از پرنده های مهاجر بپرس" که چاپ انتشاراتی گمنامِ و سال 76 چاپ شده. تا اینجا که دو تا از داستان ها رو خوندم، خیلی به نظرم ضعیف آمد. نمیدونم این ها اصلاً کِی نوشته شده. طراحی روی جلد حتی به کتاب های بازاری می خوره. شما رو نمیدونم، اما برای من اون طرح جلد ساده با حاشیه قالی شاه عباسی که مخصوص کتابهای چاپ خوارزمیِ یادآور کتاب های لذت بخشه.

پی نوشت: راستی هیچ دقت کردین عنوان‌ ؛به کی سلام کنم؛ چقدر شبیه عنوان های داستانهای کاروره؟